Εγκλωβισμένοι στο συστημα είναι εκατοντάδες απολυμένοι συνάδελφοί μας από το εργοστάσιο Θεσσαλονίκης που ενώ περίμεναν να πάρουν σύνταξη, διαπιστωσαν αίφνης πως το δημόσιο τους αφαίρεσε έξι χρόνια ασφαλιστικού χρόνου!
Σήμερα δεν μπορούν ούτε να συνταξιοδοτηθούν ούτε να εξαγοράσουν αυτό το διάστημα ως πλασματικό χρόνο ασφάλισης: μόνη τους επιλογή είναι να περιμένουν ότι στα εξήντα τους θα βρουν ξανά δουλειά -και μάλιστα με ένσημα...
Μόνο που, με ποσοστό ανεργίας άνω του 27% και με τα λουκέτα στις επιχειρήσεις να διαδέχονται το ένα το άλλο, η πιθανότητα να βρει κάποιος δουλειά είνα ή -πολλώ δε μάλλον για έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, που δεν λύνει το πρόβλημά του με μεροκάματα στη μαύρη εργασία...
ΠΟΙΟΥΣ ΑΦΟΡΑ
Οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα παγιδευμένοι βρέθηκαν στον δρόμο πριν από κάποια χρόνια, όταν οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στις οποίες δούλευαν έκλεισαν εν μιά νυκτί, προχωρώντας σε μαζικές απολύσεις. Τότε υπήρχαν ακόμη τα δημοσιονομικά περιθώρια και το κράτος αποφάσισε να εντάξει τους ανθρώπους αυτούς σε ειδικά προγράμματα επιδότησης της ανεργίας. Μεταξύ αυτών ήταν οι απολυμένοι από την πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) Θεσσαλονίκης, τα Κλωστήρια Λαναρά και τα Συνεταιριστικά Λιπάσματα Δραπετσώνας.
Οι όροι του προγράμματος ήταν αρκούντως προνομιακοί: ένσημα για έξι χρόνια (ο ΟΑΕΔ θα κάλυπτε και τις εργατικές και τις εργοδοτικές εισφορές), όπως επίσης και επιδότηση, που για τους εργαζομένους της πρώην ΒΦΛ ήταν της τάξης των 1.500 ευρώ τον μήνα, ενώ για τους κλωστοϋφαντουργούς τής Νάουσας κυμαίνονταν μεταξύ 700-1.100 ευρώ.
«Εμείς αγωνιστήκαμε για να κρατήσουμε τη δουλειά μας, για να μείνει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης ανοικτό. Για να μας πείσουν οι πολιτικοί μάς έλεγαν ότι το πρόγραμμα αυτό θα ισχύει μέχρι να βγούμε στη σύνταξη» αναφέρει, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Β. Ελλάδος, κ. Θόδωρος Κυριακίδης.
ΑΛΛΟ ΝΟΜΙΖΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΒΡΗΚΑΝ...
Με βάση τους ισχύοντες νόμους, περίπου 100 άτομα απ’ όσους εντάχθηκαν σε ειδικά προγράμματα επιδότησης της ανεργίας θεμελίωσαν δικαίωμα σύνταξης -ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν, θεωρώντας πως τα έξι χρόνια τού προγράμματος θα μετρούσαν ως κανονικός χρόνος ασφάλισης.
Πλην όμως, όταν κατέθεσαν τα δικαιολογητικά για να συνταξιοδοτηθούν, ανακάλυψαν ότι η εξαετία του προγράμματος δεν λογίζεται ως πραγματικός χρόνος ασφάλισης, αλλά ως πλασματικός, με βάση την εγκύκλιο Σ40/303/26.11.2012 του ΙΚΑ. Με δεδομένο δε ότι, βάσει της νέας νομοθεσίας, το ανώτατο όριο πλασματικής ασφάλισης είναι πλέον τα πέντε έτη, οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν ήδη υπερκαλύψει το όριο και δεν μπορούν να εξαγοράσουν άλλα χρόνια ασφάλισης (π.χ., λόγω στρατού ή παιδιών). Λόγω αυτής της εγκυκλίου, που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2012, οι δικαιούχοι «πάγωσαν» τις όποιες κινήσεις τους, μέχρι να διευκρινιστεί η κατάσταση. Τελικά, με νέα εγκύκλιο, το υπουργείο Εργασίας αποφάνθηκε ότι τα έξι χρόνια του προγράμματος δεν θα θεωρούνται ως πλασματικά έτη ασφάλισης και, συνεπώς, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν να εξαγοράσουν επιπλέον χρόνο ασφάλισης.
Όμως, ο διάβολος κρυβόταν σε μία λεπτομέρεια: η εγκύκλιος εκδόθηκε στις 11 Μαρτίου 2013, όριζε ωστόσο ότι προϋπόθεση για να μην υπολογιστεί στα πλασματικά χρόνια ασφάλισης θα ήταν να είχε υποβληθεί σχετική αίτηση… τρεις μήνες νωρίτερα, δηλαδή μέχρι τις 11 Μαρτίου 2012: «Δηλαδή, τα ίδια ένσημα των ίδιων απολυμένων θεωρούνται πραγματικά και μετράνε στο δικαίωμα για σύνταξη, αν η αίτηση συνταξιοδότησης υποβλήθηκε μέχρι τις 31.12.2012. Αν η αίτηση υποβλήθηκε μία ημέρα αργότερα, τα ίδια ένσημα θεωρούνται πλασματικά και δεν μετράνε!» επισημαίνει το Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Β. Ελλάδος, σε έγγραφο με το οποίο καταγγέλλει τον υπουργό Εργασίας για «μεθοδευμένη απάτη» μέσω ετεροχρονισμένων εγκυκλίων, ώστε να μη συνταξιοδοτηθούν άνθρωποι με θεμελιωμένο συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
«Η εγκύκλιος, που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2013, δεν δίνει ούτε μία ημέρα περιθώριο στους απολυμένους, ώστε να προλάβουν να υποβάλουν αιτήσεις συνταξιοδότησης, αφού η προθεσμία που δίνεται είχε λήξει τρεις μήνες νωρίτερα. Πώς θα μπορούσαν οι ασφαλισμένοι να υποβάλουν αιτήσεις στο ΙΚΑ τον Δεκέμβριο, αφού τότε δεν υπήρχε η εγκύκλιος; Θα έπρεπε να είχαμε μαντικές ικανότητες και να προβλέπαμε τους όρους που θα έβαζαν τρεις μήνες αργότερα -με αναδρομική ισχύ...» σχολιάζει ο κ. Κυριακίδης.
ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ: «ΠΩΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΤΑ 67;»
Σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη, αφού μαζί με την εξαετία του προγράμματος (που πλέον θεωρείται πλασματικός χρόνος ασφάλισης) υπερβαίνουν το όριο των πλασματικών ετών ασφάλισης (τέσσερα έτη για όσους θεμελίωναν δικαίωμα σύνταξης το 2011, πέντε έτη το 2012 και έξι το 2013).
Επιπλέον, σε μια αγορά εργασίας που έχει καταρρεύσει, δεν ελπίζουν ότι μπορούν να βρουν δουλειά με ασφάλιση, για να συμπληρώσουν τα ένσημα και τα πραγματικά χρόνια ασφαλιστικού βίου που τους λείπουν... Καθώς οι περισσότεροι είναι γύρω στα 60 τους χρόνια, δεν μπορούν να βρουν μεροκάματο, ακόμη και χωρίς ένσημα: «Βρισκόμαστε σε απόγνωση» τονίζει ο κ. Κυριακίδης. «Αν δεν μας αναγνωριστούν τα χρόνια τού προγράμματος θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τα 67 μας χρόνια, για να πάρουμε σύνταξη. Πώς θα ζήσουμε μέχρι τότε τις οικογένειές μας;».
Πηγή: Μακεδονία
